مدح و ولادت پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم
آفرینش، رنگ و بوی یاس و عنبر می دهد حضرت حق، بر دل جبریل دلبــر می دهد بیت "عبــــدالله" شد دریایی از لطف خـــدا کودکی، با خنده‌اش،جان را به مادر می دهد این سعادت را خدا مخصوص "عبدالله" کرد بر وجــود پـاک او نـور "پیـمبــر" می دهد طاق کســــری با قــدوم او ترک بــرداشته این ولادت بر زمین الطاف دیگــر می دهد آمده جــبریـل از بالا به جـــای عـــرشیـان بوسه بــردستان و پاهـایش مکــرر می دهد ایـــن پـسـر را اشــرف اولاد آدم کـرده‌انــد پس به او ذریـه‌ای پـاک و مـطهـر می دهد تا بــگنجاند امامــت را میـــــــان نســـل او بر وجودش حضرت زهـرای اطهر می دهد کوری چـــشم تمام دشــــمنان ، بر دیــن او تکـیه گـاه محـکـمی مانند "حیـــدر" می دهد هــــرکه ایمان آورد بر جانشینش مرتـضی روز محشر بر لبش جامی ز کوثر می دهد مـــدح مــولایم محمـد ختــم شد با نام عشق مزد کارم را "نبی" در روز محـشر می دهد |